السلام علیک یا فاطمه الزهراسلام الله علیها

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ فِی لَیْلَهًِْ الْأَسْرَی عُرِضَ عَلَیَّ جَمِیعُ الْجِنَانِ فَرَأَیْتُ فِیهَا أَرْبَعَهًَْ أَنْهَارٍ نَهَراً مِنْ مَاءٍ وَ نَهَراً مِنْ لَبَنٍ وَ نَهَراً مِنْ خَمْرٍ وَ نَهَراً مِنْ عَسَلٍ قَالَ اللَّهُ: فِیها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ . . . فَقُلْتُ: یَا جَبْرَئِیلُ مِنْ أَیْنَ یَجِیءُ هَذِهِ الْأَنْهَارُ وَ إِلَی أَیْنَ تَذْهَبُ؟ قَالَ: تَذْهَبُ الَی الْحَوْضِ الْکَوْثَرِ وَ لَا أَدْرِی مِنْ أَیْنَ تَجِیءُ؟ فَاسْئَلِ اللَّهَ أَنْ یُعَلِّمَکَ أَوْ یُرِیَکَ. فَدَعَوْتُ اللَّهَ فَجَاءَ مَلَکٌ فَسَلَّمَ وَ قَالَ: یَا مُحَمَدُ (صلی الله علیه و آله) أَغْمِضْ عَیْنَیْکَ. فَغَمَّضْتُ ثُمَّ قَالَ: إِفْتَحْ فَفَتَحْتُ فَإِذَا أَنَا عِنْدَ شَجَرَهًٍْ فَرَأَیْتُ قُبَّهًًْ مِنْ دُرٍّ بَیْضَاءَ وَ لَهَا بَابٌ مِنْ یَاقُوتٍ أَخْضَرَ وَ قُفْلٌ مِنْ ذَهَبٍ أَحْمَرَ لَوْ أَنَّ جَمِیعَ مَا فِی الدُّنْیَا مِنَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وُضِعُوا عَلَی تِلْکَ الْقُبَّهًِْ لَکَانُوا مِثْلَ طَایِرٍ جَالِسٍ عَلَی جَبَلٍ . . . وَ رَأَیْتُ هَذِهِ الْأَنْهَارَ الْأَرْبَعَهًَْ تَجْرِی مِنْ تَحْتِ هَذِهِ الْقُبَّهًِْ فَلَمَّا أَرَدْتُ أَنْ أَرْجِعَ قَالَ لِی ذَلِکَ الْمَلَکُ: لِمَ لَا تَدْخُلُ فِی الْقُبَّهًِْ؟ قُلْتُ: کَیْفَ أَدْخُلُ وَ عَلَی بَابِهَا قُفْلٌ؟ فَقَالَ لِی: إِفْتَحِ الْقُفْلَ. قُلْتُ: کَیْفَ أَفْتَحُهُ وَ لَیْسَ فِی یَدَی مِفْتَاحٌ؟ قَالَ لِی: فِی یَدِکَ مِفْتَاحُهُ. قُلْتُ: أَیْنَ؟ قَالَ: مِفْتَاحُهُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَدَنَوْتُ وَ قُلْتُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَفُتِحَ الْقُفْلُ وَ دَخَلْتُ فِی الْقُبَّهًِْ فَرَأَیْتُ هَذِهِ الْأَنْهَارَ تَجْرِی مِنْ أَرْبَعَهًِْ أَرْکَانِ الْقُبَّهًِْ فَلَمَّا أَرَدْتُ الْخُرُوجَ مِنْ الْقُبَّهًِْ قَالَ لِی مَلَکٌ: هَلْ نَظَرْتَ وَ رَأَیْتَ؟ قُلْتُ: نَعَمْ. قَالَ: أُنْظُرْ ثَانِیاً فَلَمَّا نَظَرْتُ فَرَأَیْتُ مَکْتُوباً عَلَی أَرْبَعَهًِْ أَرْکَانِ الْقُبَّهًِْ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ رَأَیْتُ نَهَرَ الْمَاءِ یَخْرُجُ مِنْ مِیمِ بِسْمِ اللهِ وَ نَهَرَ اللَّبَنِ مِنْ هَاءِ اللهِ وَ نَهَرَ الْخَمْرِ مِنْ مِیمِ الرَّحْمَنِ وَ نَهَرَ الْعَسَلِ یَخْرُجُ مِنْ مِیمِ الرَّحِیمِ فَعَلِمْتُ أَصْلَ هَذِهِ الْأَنْهَارِ الْأَرْبَعَهًِْ مِنَ الْبَسْمَلَهًِْ، فَقَالَ اللَّهُ: یَا مَحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله)! مَنْ ذَکَرَنِی بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ مِنْ أُمَّتِکَ بِقَلْبٍ خَالِصٍ مِنْ رِیَاءٍ وَ قَالَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سَقَیْتُهُ مِنْ هَذِهِ الْأَنْهَارِ الْأَرْبَعَهًِْ. إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یُسْقِی أَهْلَ الْجَنَّهًِْ یَوْمَ السَّبْتِ مَاءَ الْجَنَّهًِْ، وَ یَوْمَ الْأَحَدِ مِنْ عَسَلِهَا وَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ یَشْرَبُونَ مِنْ لَبَنِهَا، وَ یَوْمَ الثَّلَاثَاءِ یَشْرَبُونَ مِنْ خَمْرِهَا فَإِذَا شَرِبُوا سَکِرُوا وَ إِذَا سَکِرُوا طَارُوا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی یُنْتَهَی الَی جَبَلٍ عَظِیمٍ مِنْ مِسْکٍ أَذْفَرَ فَیَخْرُجُ السَّلْسَبِیلُ مِنْ تَحْتِهِ فَیَشْرَبُونَ مِنْهُ وَ ذلِکَ یَوْمُ الْأَرْبَعََاءِ ثُمَّ یَطِیرُونَ أَلْفَ عَامٍ حَتَّی یُنْتَهَی الَی قَصْرٍ عَقِیقٍ وَ فِیهِ سُرُرٌ مَرْفُوعَهًٌْ وَ أَکْوابٌ مَوْضُوعَهًٌْ کَمَا فِی الْآیَهًِْ فَیَجْلِسُ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَلَی سَرِیرٍ فَیَنْزِلُ عَلَیْهِمُ شَرَابُ الزَّنْجَبِیلِ فَیَشْرَبُونَ مِنْهُ وَ ذَلِکَ یَوْمُ الْخَمِیسِ ثُمَّ یَمْطُرُ عَلَیْهِمْ غَیْمٌ أَبْیَضُ الَّذِی خُلِقَ مِنَ الزَّعْفَرَانِ أَلْفَیْ عَامٍ أَلْفَ عَامٍ حُلَلٌ وَ أَلْفَ عَامٍ جَوْهَرٌ وَ یَتَعَلَّقُ بِکُلِّ جَوْهَرٍ حُورٌ عِیْنٌ ثُمَّ یَطِیرُونَ أَلْفَ عَامٍ حَتَّی یَنْتَهُوا الَی مَقْعَدِ صِدْقٍ وَ ذلِکَ یَوْمُ الْجُمُعَهًِْ وَ یَقْعُدُونَ عَلَی مَائِدَهًِْ الْخُلْدِ وَ یَنْزِلُ عَلَیْهِمُ الرَّحِیقُ الْمَخْتُومُ خِتامُهُ مِسْکٌ فَیَشْرَبُونَهُ وَ قَالَ: وَ هُمْ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ وَ یَجْتَنِبُونَ الْمَعَاصِیَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) در شب معراج، تمامی بهشت‌ها بر من عرضه شد در میان آن‌ها چهار نهر مشاهده کردم نهری از آب، نهری از شیر، نهری از شراب و نهری از عسل؛ خداوند فرموده است: در آن نهرهایی از آب صاف و خالص که بدبو نشده، و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایی از شراب [طهور] که مایه‌ی لذّت نوشندگان است، و نهرهایی از عسل مصفّاست، و برای آن‌ها در آن از همه‌ی انواع میوه‌ها وجود دارد و [از همه بالاتر] آمرزشی است از سوی پروردگارشان! آیا این‌ها همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده می‌شوند که اندرونشان را از هم متلاشی می‌کند؟! (محمّد/۱۵). گفتم: «ای جبرئیل! این نهرها از کجا آمده و به کجا می‌روند»؟ گفت: «به حوض کوثر می‌روند ولی نمی‌دانم از کجا می‌آیند، از خداوند بخواه تا تو را آگاه ساخته یا به تو نشان دهد». من نیز از خدا خواستم؛ در این حال فرشته‌ای آمد و سلام کرد و گفت: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! چشمانت را ببند»! من نیز چشمانم را بستم؛ سپس گفت: «چشمانت را باز کن». من نیز باز کردم و خود را کنار درختی دیدم و قُبّه‌ای از مروارید درخشان مشاهده کردم که دری از یاقوت سبز و قفلی از طلای سرخ داشت؛ اگر تمام انسان‌ها و جنّیانی که در دنیا هستند بر روی آن قبّه قرار گیرند همچون پرنده‌ای خواهند بود که بر کوهی نشسته یا بادامی که در دریایی افتاده باشد؛ و این نهرهای چهارگانه را دیدم که از زیر این قبّه جاری شده‌اند. هنگامی‌که خواستم برگردم همان فرشته به من گفت: «چرا داخل قبّه نمی‌شوی»؟ گفتم: «چگونه داخل شوم با اینکه قفلی بر در آن است»؟ فرشته گفت: «قفل را باز کن»! گفتم: «چگونه بازش کنم با اینکه کلیدی در دست ندارم»؟ گفت: «کلیدش در دستان توست»! گفتم: «کجاست»؟ گفت: «کلیدش بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ است». پس نزدیک شدم و بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ گفتم، قفل بازگشت و داخل قبّه شدم و دیدم که این نهرها از چهار رکنِ قبّه جاری هستند. هنگامی‌که خواستم از قبّه خارج شوم فرشته‌ای به من گفت: «آیا نگاه کردی و دیدی»؟ گفتم: «آری»! گفت: «دوباره نگاهی بیانداز». چون نگاه کردم دیدم بر روی چهار رکن قبّه نوشته شده بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. و دیدم نهر آب از میم بِسْمِ اللهِ و نهر شیر از هاء الله و نهر شراب از میم الرَّحمن و نهر عسل از میم الرَّحیم خارج می‌شود، دانستم که سرچشمه‌ی این چهار نهر از بِسْمِ اللهِ است. [در این حال] خداوند فرمود: «ای محمّد! هرکس از امّتت با نیّتی خالص مرا به این نام‌ها بخواند و بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ بگوید او را از این نهرهای چهارگانه سیراب خواهم نمود». خداوند روز شنبه، اهل بهشت را از آب بهشت و روز یکشنبه از عسل بهشت سیراب می‌فرماید و روز دوشنبه از شیر بهشت و روز سه شنبه از شراب بهشت می‌نوشند چون [از شراب] بنوشند مست گردند و چون مست گردند هزار سال به پرواز درآیند تا در نهایت به کوهی بلند از مُشک خوشبو رسند که چشمه‌ی «سلسبیل» (نام چشمه‌ای در بهشت) از زیر آن جاری می‌گردد و آن‌ها از آن چشمه می‌نوشند و این در روز چهارشنبه خواهد بود. آنگاه هزارسال دیگر به پرواز درآیند تا به قصری [ساخته‌شده] از سنگ عقیق رسند که در آن تخت‌های زیبای بلند و پیاله‌هایی نهاده شده است، چنانکه در آیه: در آن تخت‌های زیبای بلندی است، و قدح‌هایی [از شراب طهور] نهاده شده. (غاشیه/۱۴۱۳) به آن اشاره گردیده است، پس هرکدام از ایشان بر تختی نشیند و بر آن‌ها شراب زنجبیل فرود آید و از آن بنوشند و این در روز پنج‌شنبه خواهد بود. آنگاه ابری سفید که از زعفران تشکیل شده است دوهزار سال بر ایشان باریدن گیرد، هزارسال زیور و هزار سال گوهر بر آن‌ها ببارد که بر هر گوهر، حورالعینی آویزان است؛ آنگاه هزارسال دیگر به پرواز درآیند تا در نهایت به جایگاه راستین [اشاره به آیه: در جایگاه صدق نزد خداوند حاکم مقتدر. (قمر/۵۵)] رسند و این در روز جمعه خواهد بود و بر سفره‌ی جاودانگی نشینند و شراب زلال دست نخورده و سربسته‌ای که مهری از مُشک بر آن نهاده شده [اشاره به آیات: آن‌ها از شراب طهور دست‌نخورده و مهر شده‌ای سیراب می‌شوند. مُهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و مشتاقان باید برای این [نعمت‌های بهشتی] بر یکدیگر پیشی‌گیرند. (مطفّفین/۲۶۲۵)] بر ایشان فرود آید و از آن بنوشند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «این‌ها کسانی هستند که اعمال صالح انجام می‌دهند و از گناهان پرهیز می‌کنند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۸

بحرالعرفان، ج ۱، ص

منبع (ادامه مطلب ...):

http://alvahy.com/%D9%81%D8%A7%D8%AA%D8%AD%D9%87

*****************

* هرگونه تبلیغات در صورت انجام ارتباطی به این وبلاگ ندارد

* استفاده از کلیه مطالب با ذکر صلوات آزاد است

سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام، هدیه به ساحت مقدس حضرت زهراء سلام الله علیها، ائمه اطهار علیهم السلام، امام خامنه ای حفظه الله تعالی و ارواح طیبه شهداء صلوات

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

:: موضوعات مرتبط: ولایت فقیه , شهید , دفاع مقدس , شهداء مدافع حرم , مسئله مهدویت , ظهور , قرآن کریم , احادیث ائمه اطهار (علیهم السلام) , شهدای کربلا , شهدای انقلاب اسلامی , ,
:: برچسب‌ها: پیامبر صلی الله علیه و آله , بهشت , شب معراج , معراج , عسل , شیر , آب , اعمال صالح , پرهیز از گناه , گناه , تقوا , یا زهرا سلام الله علیها , امام خامنه ای ,

امتیاز مطلب : 13

تعداد امتیازدهندگان : 4

مجموع امتیاز : 4

تفسیر آیه ۲۳ سوره مبارکه نساء ...

نویسنده : yamahdi788

تاریخ : دو شنبه 15 شهريور 1400

نظرات ()

یا زهراء سلام الله علیها

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

اَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا اَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّة

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

قرآن و حدیث

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

خداوند از چه کسی عملِ کم را قبول میکند؟

حضرت امام صادق علیه السلام
منْ رَضِيَ مِنَ اللَّهِ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْمَعَاشِ رَضِيَ اللَّهُ مِنْهُ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْعَمَل‏

هر کس به امکانات اندکی که از ناحیۀ خدا برایش مقدّر می شود خشنود باشد، خدا به عمل اندک او راضی می شود.

«کافی» ج ۲ ص ۱۳۸

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

تفسیر آیه ۲۳ سوره مبارکه نساء

۲۳حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهاتُکُمْ وَ بَناتُکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ وَ عَمّاتُکُمْ وَ خالاتُکُمْ وَ بَناتُ الأَخِ وَ بَناتُ الأُخْتِ وَ أُمَّهاتُکُمُ اللاّتی أَرْضَعْنَکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ وَ أُمَّهاتُ نِسائِکُمْ وَ رَبائِبُکُمُ اللاّتی فی حُجُورِکُمْ مِنْ نِسائِکُمُ اللاّتی دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَکُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ وَ حَلائِلُ أَبْنائِکُمُ الَّذینَ مِنْ أَصْلابِکُمْ وَ أَنْ تَجْمَعُوا بَیْنَ الأُخْتَیْنِ إِلاّ ما قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللّهَ کانَ غَفُوراً رَحیماً

ترجمه
۲۳ـ حرام شده است بر شما، مادرانتان، و دختران، و خواهران، و عمه ها، و خاله ها، و دختران برادر، و دختران خواهر شما، و مادرانى که شما را شیر داده اند، و خواهران رضاعى شما، و مادران همسرانتان، و دختران همسرتان که در دامان شما پرورش یافته اند از همسرانى که با آنها آمیزش جنسى داشته اید ـ و چنانچه با آنها آمیزش جنسى نداشته اید، (دختران آنها) براى شما مانعى ندارد ـ و (همچنین) همسرهاى پسرانتان که از نسل شما هستند (ـ نه پسرخوانده ها ـ) و (نیز حرام است بر شما) که جمع میان دو خواهر کنید; مگر آنچه در گذشته واقع شده; چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است.

تفسیر
در این آیه، به محارم یعنى زنانى که ازدواج با آنها ممنوع است اشاره شده است و بر اساس آن محرمیت از سه راه ممکن است پیدا شود: 1 ـ ولادت، که از آن تعبیر به «ارتباط نسبى» مى شود. 2 ـ از طریق ازدواج که به آن «ارتباط سببى» مى گویند. 3 ـ از طریق شیرخوارگى که به آن «ارتباط رضاعى» گفته مى شود. نخست، اشاره به محارم نسبى که هفت دسته هستند کرده، مى فرماید: «مادران شما و دخترانتان و خواهرانتان و عمه ها و خاله هایتان و دختران برادر و دختران خواهرانتان بر شما حرام شده اند» (حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهاتُکُمْ وَ بَناتُکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ وَ عَمّاتُکُمْ وَ خالاتُکُمْ وَ بَناتُ الأَخِ وَ بَناتُ الأُخْتِ). باید توجه داشت: منظور از مادر فقط آن زنى که انسان بلا واسطه از او متولد شده، نیست، بلکه جده و مادر جده و مادر پدر و مانند آنها را شامل مى شود، همان طور که منظور از دختر، تنها دختر بلا واسطه نیست بلکه دختر پسر و دختر دختر و فرزندان آنها را نیز در بر مى گیرد و همچنین در مورد پنج دسته دیگر. نا گفته پیدا است همه افراد طبعاً از این گونه ازدواج ها تنفر دارند و به همین دلیل، همه اقوام و ملل (جز افراد کمى) ازدواج با محارم را ممنوع مى دانند و حتى مجوسى ها که در منابع اصلى خود قائل به جواز این گونه ازدواج ها بوده اند، امروز آن را انکار مى کنند. گرچه، بعضى کوشش دارند این موضوع را ناشى از یک عادت و رسم کهن بدانند، ولى مى دانیم: عمومیت یک قانون در میان تمام افراد بشر، در قرون و اعصار طولانى، معمولاً حکایت از فطرى بودن آن مى کند; زیرا رسم و عادت نمى تواند عمومى و دائمى گردد. از این گذشته، امروز این حقیقت ثابت شده که ازدواج افراد همخون با یکدیگر خطرات فراوانى دارد، یعنى بیمارى نهفته و ارثى را آشکار و تشدید مى کند (نه این که خود آن تولید بیمارى کند). حتى بعضى، گذشته از محارم، ازدواج با اقوام نسبتاً دورتر مانند عموزاده ها را با یکدیگر خوب نمى دانند و معتقدند: خطرات بیمارى هاى ارثى را تشدید مى نماید ولى این مسأله اگر در خویشاوندان دور مشکلى ایجاد نکند (همان طور که غالباً نمى کند) در خویشاوندان نزدیک که «همخونى» شدیدتر است، مسلماً تولید اشکال خواهد کرد. به علاوه، در میان محارم، جاذبه و کشش جنسى معمولاً وجود ندارد; زیرا محارم غالباً با هم بزرگ مى شوند و براى یکدیگر یک موجود عادى و معمولى هستند و موارد نادر و استثنائى نمى تواند مقیاس قوانین عمومى و کلى گردد و مى دانیم: جاذبه جنسى، شرط استحکام پیوند زناشوئى است، بنابراین اگر ازدواجى در میان محارم صورت گیرد، ناپایدار و سست خواهد بود. آن گاه به محارم رضاعى اشاره کرده، مى فرماید: «و مادرانى که شما را شیر مى دهند و خواهران رضاعى شما بر شما حرامند» (وَ أُمَّهاتُکُمُ اللاّتی أَرْضَعْنَکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ). گرچه قرآن در این قسمت از آیه تنها به دو دسته یعنى خواهران و مادران رضاعى اشاره کرده، ولى طبق روایات فراوانى که در دست است، محارم رضاعى منحصر به اینها نیستند، بلکه طبق حدیث معروفى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله): یَحْرُمُ مِنَ الرِّضاعِ ما یَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ: «تمام کسانى که از نظر ارتباط نسبى حرامند، از نظر شیرخوارگى نیز حرام مى شوند» البته، مقدار شیرخوارگى که تأثیر در محرمیت مى کند و همچنین شرائط و کیفیت آن، ریزه کارى هاى فراوانى دارد که در کتاب هاى فقهى آمده است.

فلسفه تحریم محارم رضاعى این است که: با پرورش گوشت و استخوان آنها با شیر شخص معینى، شباهت به فرزندان او پیدا مى کند، مثلاً زنى که کودکى را به اندازه اى شیر مى دهد که بدن او با آن شیر نمو مخصوصى مى کند، یک نوع شباهت در میان آن کودک و سایر فرزندان آن زن پیدا مى شود، و در حقیقت هر کدام جزئى از بدن آن مادر محسوب مى گردند و همانند دو برادر نسبى هستند. پس از آن به دسته سوم از محارم اشاره کرده و آنها را تحت چند عنوان بیان مى کند، مى فرماید: 1 ـ «و مادران همسرانتان» (وَ أُمَّهاتُ نِسائِکُمْ). یعنى به مجرد این که زنى به ازدواج مردى در آمد و صیغه عقد جارى گشت، مادر او و مادر مادر او هر چه بالاتر روند، بر او حرام ابدى مى شوند. 2 ـ «و دختران همسرانتان که در دامان شما قرار دارند به شرط این که با آن همسر آمیزش جنسى کرده باشید» (وَ رَبائِبُکُمُ اللاّتی فی حُجُورِکُمْ مِنْ نِسائِکُمُ اللاّتی دَخَلْتُمْ بِهِنَّ). یعنى تنها با عقد شرعى یک زن، «دختران او» که از شوهر دیگرى بوده اند، بر این شوهر حرام نمى شوند، بلکه مشروط بر این است که: علاوه بر عقد شرعى با آن زن هم بستر هم شده باشد. وجود این قید در این مورد تأیید مى کند که حکم مادر همسر که در جمله سابق گذشت، مشروط به چنین شرطى نیست، و به اصطلاح اطلاق حکم را تقویت مى کند. گرچه ظاهر قید فِى حُجُورِکُمْ: «در دامان شما باشند» چنین مى فهماند که اگر دختر همسر از شوهر دیگر در دامان انسان پرورش نیابد بر او حرام نیست، ولى به قرینه روایات 3 و مسلّم بودن حکم، این قید به اصطلاح قید احترازى نیست. بلکه در واقع اشاره به نکته تحریم است; زیرا این گونه دختران که مادرانشان اقدام به ازدواج مجدد مى کنند، معمولاً در سنین پائین هستند و غالباً در دامان شوهر جدید پرورش مى یابند. آیه مى گوید: اینها در واقع همچون دختران خود شما هستند، آیا کسى با دختر خود ازدواج مى کند؟ و انتخاب عنوان «رَبائِبْ» که جمع «رَبِیْبَه» به معنى تربیت شده است، نیز به همین جهت مى باشد. به دنبال این قسمت، براى تأکید مطلب اضافه مى کند: «اگر با آنها آمیزش جنسى نداشتید، دخترانشان بر شما حرام نیستند» (فَإِنْ لَمْ تَکُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ). 3 ـ «و همسران فرزندانتان که از نسل شما هستند» (وَ حَلائِلُ أَبْنائِکُمُ الَّذینَ مِنْ أَصْلابِکُمْ) در حقیقت تعبیر مِنْ أَصْلاْبِکُمْ: «فرزندانى که از نسل شما باشند» براى این است که روى یکى از رسوم غلط دوران جاهلیت خط بطلان کشیده شود; زیرا در آن زمان معمول بود افرادى را به عنوان فرزند خود انتخاب مى کردند، یعنى کسى که فرزند شخص دیگرى بود به نام فرزند خود مى خواندند، و فرزند خوانده مشمول تمام احکام فرزند حقیقى بود، و به همین دلیل با همسران فرزند خوانده خود ازدواج نمى کردند. باید توجه داشت: فرزند خواندگى و احکام آن در اسلام به کلى بى اساس است. 4 ـ «و نیز حرام شده است براى شما جمع در میان دو خواهر» (وَ أَنْ تَجْمَعُوا بَیْنَ الأُخْتَیْنِ). یعنى ازدواج با دو خواهر در زمان واحد مجاز نیست، بنابراین اگر با دو خواهر یا بیشتر در زمان هاى مختلف و بعد از جدائى از خواهر قبلى انجام گیرد، مانعى ندارد. و از آنجا که در زمان جاهلیت جمع میان دو خواهر رائج بود، و افرادى مرتکب چنین ازدواج هائى شده بودند، قرآن بعد از جمله فوق مى گوید: «مگر آنچه در گذشته واقع شده» (إِلاّ ما قَدْ سَلَفَ). یعنى این حکم (همانند احکام دیگر) عطف به گذشته نمى شود، و کسانى که قبل از نزول این قانون، چنین ازدواجى انجام داده اند کیفر و مجازاتى ندارند، اگر چه اکنون باید یکى از آن دو را انتخاب کرده، و دیگرى را رها کنند. در پایان آیه مى فرماید: «خداوند آمرزنده و مهربان است» (إِنَّ اللّهَ کانَ غَفُوراً رَحیماً). شاید رمز این که اسلام از چنین ازدواجى جلوگیرى کرده، این باشد که دو خواهر به حکم نسب و پیوند طبیعى نسبت به یکدیگر علاقه شدیدى دارند، ولى به هنگامى که رقیب هم شوند، طبعاً نمى توانند آن علاقه سابق را حفظ کنند، و به این ترتیب یک نوع تضاد عاطفى در وجود آنها پیدا مى شود، که براى زندگى آنها زیان بار است; زیرا دائماً انگیزه «محبت» و انگیزه «رقابت» در وجود آنها در حال کشمکش و مبارزه اند. بعضى از مفسران احتمال داده اند: جمله «اِلاّ ما قَدْ سَلَفَ» به تمام محارمى که در آیه به آن اشاره شده، برگردد، یعنى اگر قبل از نزول این آیه اقدام به ازدواج با یکى از محارم فوق طبق قوانین متداول آن زمان کرده باشید، حکم تحریم شامل آن ازدواج ها نمى شود، و فرزندان آنها فرزندان مشروع خواهند بود، البته پس از نزول این آیه، لازم بوده فوراً جدا شوند. پایان آیه یعنى جمله «إِنَّ اللّهَ کانَ غَفُوراً رَحیماً» نیز متناسب با این معنى مى باشد.

منبع ...:

https://t.me/fazylatha

پیوندها:

کانال طاووس الجَنَّه

کانال شَرحِ سِرّ ( تماشاگه راز)

پایگاه اطلاع‌رسانی سید ابراهیم رئیسی

تفسیر آیاتی از قرآن کریم، حدیث و ...